owner :)

My photo
Just simple girl yang tak reti nak ikut trend sangat. Mana selesa and nampak cantik lagi bagus. Love, SolehahShafie.

20an gitu

Taraaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!
Mampus terkejut beruk menulis pagi buta pukul 5 hoi haahahaha

Nak cakap ayat cliche nih haa "behabuk dah blog aku fuhh fuhh nak hilangkan habuk lap sikit k?". Entah lama mana aku tak tengok blog nih haa last update post bila entah. Alahh lagi pon bukan Hanis Zalikha follower ramai nak mampus orang sentiasa nak tengok dia punya kesah? Hahahaha. Jumpa balik blog lama sebenarnya masa duk search nama sendiri kat google perasan sungguh confident sikit ngan diri sediri gaissss. Nasib ingat password bakhang hahaha

Ingat ingat lah kan last post belum masuk 20an lagi malam masih muda gituu haa sekarang dah 21 tahun nih tua dah hoi boleh jadi bini orang mak orang segala orang jangan nak jadi orang utan ngan orang orang dah lah. Tanya bila nak kawin ko siap ko ingat boleh main culik je laki nak kawin bebila ok dah diam tayah bising p sana main jauh jauh. Saja nak bagi tahu aku dah masuk U aku tengah final sem 3 kat UiTM haa entah lah nak kos apa entah aku dapat tapi dah sem 3 apa gila nak quit kan? Doa baik baik je lah yedak?

Dah lah penat aihh tadi dah menulis banyak paper record satu haram aku baca tak keluar dan............. jadi lah bedtime story untuk pensyarah aku hahaha sapa suruh bagi soalan senang sangat kan haaa haaa hamikkkk. Maroh nih lagi seklai ayat cliche zaman I 20an hahahahahahahahahambik!!!!!

Belanja gambar sikit gaissss.....................
Satu cukup lah yedak nak pegi buat rombongan mak ngah ke muzium mewarna hahahaha


Tak guna cantik

Berdasarkan tajuk kat atas nih "TAK GUNA CANTIK" bukannya tanak suruh pompuan semua nih bersyukur. Itu Allah bagi kecantikan tuh jangan nak bangga. Besyukur lah. Setiap orang ada kecantikan dia sendiri. Yang cantik tuh lah yang banyak duk buat onar. Hahahaha. Maksud tajuk aku tuh, dah cantik biar perangai pon cantik. Jangan nak bangga sangat weyy. Kalau Allah tarik korang punya cantik tuh guano? Buatnya excident muka teserek kat jalan tuh uuuuuu benanah ooo. Bnyak duit tape lah bedah plastik. Tade duit macam mana?

Haaa, alang alang muka dah cantik tuh cantikkan lah perangai tuh eh? Semoga BERGUNA CANTIK tuh haa. Biar orang cakap macam nih cantiknya pompuan tuh, perangai pon cantik. Haa, gitu! Korag tanak ker? Aku pon bukan lah baik sangat. Apa salahnya Nak bagi nasihat kan? Dengar lah nasihat if dari seorang pelacur pon kan? 

Oke, cantikkan cantikkan lah diri dah sifat yaa? Biar dah kawin nanti suami sayang. Tak guna cantik suami cari lain. Kalau dah cantik perangai baik tapi suami cari lain jugak. Suami tuh yang gatai haa. Hahahahah. 

Habis, boboaiiiiiiiii :)

AYAH :/

Tengok tajuk pon, korang dah tahu kan pasal apa aku nak tulis. Ayah aku lahh. MY HERO FOREVER :')
Ini lahh ayah saya yang sangat disayangi dan dirindui :)

See gambar kat atas tuhh, ayah dengan anak sedara aku. yang pakai baju putih tuhh cucu sulung ayah. yang tuhh lahh ayah ngan mak paling sayang sebab dorang bela dia masa kecik. korang mesti tertanya tanya kenapa ayah duduk atas kerusi roda kan? ayah sakit kaki. lama dahh. masa aku 5 tahun ayah start sakit. masa tuhh kami pegi dusun durian ikut jiran. ayah leteh sangat masa tuhh, then dia tidur atas moto. biasa lahh naik bukit kan, mesti lahh ekzos tuhh panas. tetiba kaki ayah kena ekzos tuhh masa dia tidur tuhh. tapi ayah tahan jee sakit. ayah pegi pekan beli ubat, tapi bukan kat farmasi. tersilap beli ubat. balik tuhh ayah letak kat kaki. makin lama luka makin teruk. merebak kat betis ayah. jadi macam nanah kembung besar. ayah pon kena hantar pegi hospital. then doktor cakap kena operation. so family aku setuju lahh. family aku tade lahh senang sangat. tapi masa tuhh ade abang ngan kakak yang dah kerja. guna surat abang aku yang askar tuhh. ayah duduk lama kat hospital lumut. kaki ayah jadi macam keras. lama ayah tak boleh jalan tapi ayah suka paksa diri buat kerja if atas kerusi roda pon. 

Setengah korang tak tahu kenapa aku rindu ayah aku kan? mesti korang pikir aku tak duduk ngan ayah aku kan? ayah aku dah meninggal masa aku form3. 7 July 2010. itu lahh tarikhnya. tarikh tuhh tarikh mak aku ngan ayah aku kawin. bayangkan lahh perasaan mak aku masa tuhh. anniversary dorang macam tuhh. mesti lahh sedeh kan? orang cakap, hilang parents boleh lagi tahan sedehnya, tapi hilang suami, susah sangat! memang lahh bagi semua orang parents penting. tapi lepas kawin kan syurga isteri bawak tapi kaki suami :) lagi pon mak ngan ayah aku bukan orang senang. anak 10 orang. susah senang dorang sama sama. lagi lahh terasa. 

Masa kecik aku lahh paling rapat dengan ayah. macam aku yang anak bongsu. kalau tidur mesti nak peluk ayah. kalau tengok cerita yang aku takut, mesti aku lari duduk atas riba ayah. mesti ayah cakap 'tade ape lahh'. aku lahh yang paling manja ngan ayah. aku ingat lagi, masa tuhh aku darjah lagi. kakak aku mintak tolong sapu depan rumah, tetiba ayah balik. pastu dia cakap 'rajin kak cik buat kerja'. ayah tunggu aku sampai habis sapu. lepas habis tuhh ayah bagi seringgit. aku seronok sangat pastu terus lari pegi kedai beli aiskrim :')  tapi ayah baran, mak suka marah marah. tapi aku jenis tak suka lawan. if aku manja ngan ayah pon, aku tetap kena rotan kalau aku buat silap. bila semua dah start sambung study kat luar pastu ada yang kerja, tinggal aku ngan adik jee kat rumah. semua kerja aku kena buat. aku jadi macam tak tahan duduk kat rumah. so, aku struggle masa upsr sebab aku nak duduk kat asrama. Alhamdulillah result aku elok. aku dapat duduk asrama kat ipoh. semenjak aku sekolah asrama, aku tak banyak cakap ngan ayah macam dulu. sebab aku jadi macam dendam ngan ayah sebab selalu marah ngan rotan aku. kadang kalau aku balik cuti tiap minggu tuhh aku tak cakap langsung ngan ayah. sampai satu hari tuhh, ayah cakap 'kak cik sekarang dah tanak cakap ngan ayah ker?'. aku terasa tapi aku diam jee. degil aku lagi teruk. tapi ayah still cakap ngan aku. aku cuma angguk tak pon geleng jee. satu hari mak aku eksiden, kebetulan aku cuti sekolah panjang. aku jaga ayah kat rumah. aku tak pandai masak. semua lauk aku beli kat kedai. cuma nasi jee aku masak. tetiba satu hari ayah aku mintak aku buat sambal belacan untuk dia. aku buatkan, tapi itu last aku jaga ayah aku. aku kena balik asrama. setiap kali lepas maghrib, ayah mesti bace al-Quran, takpun yassin. mesti ayah panggil aku suruh aku bace ayat ape ape. aku baca jee lahh depan ayah. tapi dalam masa yang sama aku buat muka. tapi ayah tetap senyum jee pandang aku.

ayah selalu sembang dengan abang faizal, abang ipar aku. dia cakap aku bagus. sebab dalam semua anak ayah, aku paling awal khatam al-Quran. ayah cakap aku pandai. ayah selalu puji aku. bila ayah marah, aku diam jee. tak penah nak lawan. tapi aku tak penah tahu yang ayah cakap macam tuhh. makin hari makin aku jauh ngan ayah. aku pon tak tahu sebab ape aku rase nak jauh ngan ayah. suatu hari tuhh, aku buat kes kat sekolah. parents aku kena panggil. tapi ayah ngan mak tak boleh datang sebab tade transport. abang zali yang datang.  aku kena marah teruk ngan abang zali. kebetulan hari tuhh balik. aku kena lahh balik rumah. masa tuhh adik beradik aku yang lain balik. aku takut nak balik sebab aku tahu ayah mesti marah aku teruk. mesti kena rotan ngan ayah. bila aku sampai, aku nampak ayah baring atas katil kat ruang tamu. aku terus pegi kat ayah. aku tanya, ayah kenapa. ayah aku cakap, 'ayah demam'. ayah aku tak marah aku langsung. aku terus salam ayah mintak maaf. ayah aku senyum jee and ayah cakap 'jangan buat lagi'. lepas tuhh kami siap nak pegi kedah. sebab kakak ipar aku besalin. ayah aku degil jugak nak pegi sebab nak tengok cucu dia. kami pon bawak lahh ayah ngan mak sekali. if aku dah mintak maaf pon. aku tetap tak cakap ngan ayah. lagi teruk rasanya. bila ayah aku tegur aku buat muka. balik dari kedah aku terus balik asrama. 

Seminggu lepas aku balik asrama, hari rabu tuhh kelas pj. kawan aku semua main. tetiba aku rasa macam lain sangat. aku malas nak main. aku temenung jee tepi padang tuhh. sampai ara tanya kenapa. aku cuma cakap tade ape lahh. lepas rehat rasanya ada kelas sains kat lab. aku temenung lagi. aku tak dengar apa cikgu cakap. tetiba ustaz K lalu tepi lab. dia nak pegi kantin, die tengok jee aku. tak sampai berape minit, aku nampak dia patah balik. aku cakap kejapnya ustaz makan. tetiba dia berenti kat pintu lab sains. dia mintak kat cikgu faizulmi nak jumpa aku. aku terus keluar. aku tanya dia kenapa. tapi dia cakap 'biar lahh abang kamu yang bagi tahu. amik barang kamu'. aku terus takut. kenapa nihh? dalam otak aku pikir dua jee. ayah masuk hospital tak pon aku ada buat salah. tetiba aku nampak abang zali ngan kak kiah kat depan bilik guru. keliling abang zali ada cikgu irwan ngan cikgu laki lain. aku nampak kak kiah nangis. buat aku lagi tanya kenapa. aku terus salam abang zali, dalam masa yang sama aku tanya abang zali kenapa. tetiba abang zali cakap 'ayah dah tade'. aku terus angkat muka. aku tekejut sangat. air mata aku terus keluar. aku lari pegi kelas amik beg pastu balik dorm kemas barang. masa dalam kereta, aku pikir semua yang aku dah buat kat ayah aku tade orang nak usik aku, tade orang nak ketuk pintu bilik ngan tongkat kejut aku pagi pagi. hilang sekelip mata jee semua kenangan ngan ayah aku. sampai jee rumah. aku nampak ayah aku kena tutup ngan kain batik. aku tak bukak langsung kain tuhh nak tengok ayah aku. aku takot! aku takot aku nangis lagi teruk depan mayat ayah aku. aku terus amik air semayang and baca yassin. tetiba kawan abang aku datang. dia bukak kain tuhh. aku angkat muka tengok. aku terus pandang yassin. menitik nitik air mata aku. tak berenti langsung. tetiba orang yang nak angkat ayah aku suruh berenti sebab dorang nak mandi kan ayah aku. aku terus lari masuk bilik. tukar baju kurung. lepas dah mandikan, dorang bawak ayah pegi ruang tamu nak kapankan. masa tuhh lahh last aku tengok ayah aku dan last aku cium ayah aku. last! lepas tuhh dah tade sampai lahh bila bila. lepas semayang mayat. ayah aku dikebumikan. aku tak boleh terima. tapi itu dah takdir. Allah lagi sayang ayah. 

Kami tanya mak, macam mana ayah meninggal. mak cakap pagi tuhh, mak nak sapu kat laman rumah. lepas ayah solat duha, ayah nak mandi. ayah mandi kat luar sebab susah nak pegi tandas, kena naik tangga. ayah guna kerusi roda. mak cakap kat ayah, 'kalau dah siap panggil sa yee?' ayah aku yee kan jee. lepas tuhh mak terus keluar pegi sapu sampah. mak sembang ngan jiran depan rumah. lame sangat ayah tak panggil mak. mak terus balik sebab mak takut jadi pape. bila mak sampai, mak tengok ayah dah macam lumpuh. ayah macam tak sedar. mak terus masuk rumah call abang zali. abang zali ingat ayah sakit macam biasa. mak call abang faizal, abang faizal terus call klinik lenggong suruh hantar ambulans. masa tuhh tade sape kat rumah. adik sekolah. tinggal mak ngan ayah jee. mak lari panggil jiran belakang rumah. mak dah nangis teruk sangat. jiran belakang rumah ajar mengucap. ambulans pon sampai. dorang angkat ayah masuk dlam ambulans. mase dalam perjalanan, ayah pegang pipi mak. ayah cakap, 'sa, jaga diri baik baik yee?' sambil senyum kat mak. lepas tuhh ayah terus pejam mata. mak nangis teruk sangat masa tuhh. 

Lepas ayah meninggal, baru aku tahu yang ayah selalu puji aku. sambal yang aku buatkan kat ayah, ayah simpan dua tiga hari sebab ayah cakap aku buat sambal sedap. ayah teringin nak makan sambal aku lagi. tapi tak sempat :') ayah dah pegi dulu. sekarang baru aku tahu kenapa ayah marah, rotan anak anak dia. sebab ayah nak anak ayah jadi yang terbaik kan? tapi kak cik mintak maaf ayah. kak cik bukan lahh anak yang baik untuk ayah ngan mak. kak cik banyak susahkan family kita. tapi In syaa Allah kak cik akan usaha untuk jadi yang terbaik. semoga ayah senyum dari sana tengok kak cik berjaya :')

Ayah, kak cik tetap sayang ayah if kak cik tak cakap ngan ayah dulu. kalau diberi satu peluang, kak cik nak peluk dan cium ayah. itu jee. semoga ayah bahagia kat sana :') kak cik rindu ayah!

Sekarang dah 2 ahun lebih ayah meninggal. tapi aku tetap rasa ayah sentiasa ada. aku harap ayah ditempatkan dikalangn orang beriman. In syaa Allah. Aminn :')

*Kepada korang yang masih ada ayah dan mak, hargai lahh dorang sebelum Allah amik balik dari korang. dengar lahh cakap dorang selagi boleh dengar. jangan simpan dendam dengan dorang. if sejahat mana pon dorang, dorang tetap mak ngan ayah kita. kan? jaga lahh dorang bila dorang uzur nanti. semoga mak ngan ayah korang pegi dengan keadaan tenang bila dapat tengok korang jadi anak yang baik :')